Emre’nin Spor Yolculuğu

Down sendromlu Emre Akman, Trabzon’un Maçka ilçesindeki spor salonunda wushu, voleybol ve basketbol antrenmanlarına haftanın beş günü katılarak hem fiziksel gelişim sağlıyor hem de yeni arkadaşlıklar kuruyor.

Emre’nin Sporla Tanışması ve Gelişimi

Trabzon’un sakin Maçka ilçesinde yaşayan 29‑yaşındaki Emre Akman, down sendromlu bir genç olarak sporun iyileştirici gücünü keşfetmeye başladı. Ailesinin üç çocuğundan en büyüğü olan Emre, özel öğrenim okulları ve kaynaştırma sınıflarında aldığı eğitim sayesinde lise öğrenimini tamamladı ve ardından sporla bütünleşen bir yaşam tarzı benimsedi.

Wushu ile başlayan yolculuk, Emre’nin 13 yıl önce Maçka Gençlik ve Spor İlçe Müdürlüğü Spor Salonu’nda aldığı wushu kursuyla başladı. O dönemde kendisini “çok çekiniyor” olarak tanımlayan genç, antrenörleri ve diğer katılımcıların desteğiyle kısa sürede hareket kabiliyetini geliştirdi. “Wushu ile başladık, onunla devam ettik” diyerek annesi Nuran Akman’ın sözlerini alıntılayan Emre, zamanla voleybol ve basketbol gibi takım sporlarına da yöneldi.

Takım sporları ve sosyal bağlar

Haftanın beş günü spora ayırdığı Emre, wushu antrenmanlarının yanı sıra voleybol ve basketbol antrenmanlarına da katılıyor. Bu süreç, ona yalnızca fiziksel güç kazandırmakla kalmıyor, aynı zamanda farklı yaş ve yetenek gruplarından insanlarla iletişim kurma fırsatı da sunuyor. Salonun en sevilen isimleri arasında yer alan Emre, “Arkadaşları Emre’yi hiç dışlamadı” şeklinde duygusal bir bağ kurduğunu ifade ediyor.

Anne Nuran Akman’ın Duyguları ve Toplumsal Mesaj

İlçede görevli sağlık çalışanı ve Emre’nin annesi Nuran Akman, oğlunun spor aktivitelerine katıldığında duyduğu mutluluğu şu sözlerle dile getiriyor: “Oğlumun spor salonunda olmak, yeni insanlarla tanışması ve kendini ifade etmesi beni çok mutlu ediyor.” Emre’nin spor sayesinde özgüven kazanması, annesinin de toplumsal farkındalık çağrısına dönüşüyor. “Çocuklarını saklamasınlar, dışarıda insanlar hala bu tür çocukları kabul etmiyor; lütfen bu çocukları kabul edelim.” şeklinde seslenerek, engelli bireylerin sosyal hayata entegrasyonunun önemine vurgu yapıyor.

Antrenör Fatma Nazlı Samat’tan Değerlendirme

Voleybol antrenörü Fatma Nazlı Samat, Emre’nin salonun en düzenli sporcularından biri olduğunu belirtiyor. “İlk başladığında çok çekiniyordu. Şimdi wushu antrenmanında ısınma hareketlerini yaptırıyor, voleybolda bana yardımcı oluyor.” diye konuşan Samat, Emre’nin iletişim ve fiziksel becerilerindeki ilerlemeyi “çok büyük ilerleme sağladık” şeklinde nitelendiriyor. Antrenör, ailelere çocuklarını spora yönlendirmeleri konusunda şu tavsiyeyi veriyor: “Çocuklarınızı evlerinden çıkartın, spor salonlarımızda bekliyoruz. Türkiye’nin her yerinde Gençlik Spor İl Müdürlükleri bu imkânı sunuyor.”

Kapsayıcı Sporun Önemi ve Gelecek Vizyonu

Emre’nin hikâyesi, sporun sadece fiziksel aktivite olmadığını, aynı zamanda sosyal entegrasyon, özgüven ve bağımsızlık kazandıran bir araç olduğunu gösteriyor. Aile, antrenör ve kurumların iş birliği, down sendromlu bireylerin toplumsal hayata tam katılımını mümkün kılıyor. Emre’nin hedefi ise “Kendi ayakları üzerinde durabilmesini sağlamak”. Bu amaç, ona sadece bir sporcu olarak değil, bağımsız bir birey olarak da yeni bir kimlik kazandırıyor.

“Ben olmadığımda kendi başına yaşayabilir düzeye getirmeye çalışıyorum, benim hedefim o.” diyen Emre’nin annesi, bu sürecin uzun vadeli toplumsal faydalarını da vurguluyor.

Bu başarı hikâyesi, Maçka’daki diğer gençlere ve Türkiye genelindeki engelli bireylere ilham kaynağı olacak nitelikte. Spor salonları, kapsayıcı programlar ve duyarlı aileler sayesinde daha fazla çocuk, Emre gibi kendi potansiyelini keşfetme şansına sahip olacak.